اصول و مباني رنگ شناسي كاربردي - تاريخچه ي رنگ - دوم

با پيشرفت انسان، كشيدن تصاوير در دوران غارنشيني و تزيين ديوارها، در ميان جوامع قبيله اي جايش را به خود آرايي بر سطح بدن داد. در ابتدا، براي اين كار از انواع اشياء طبيعي مانند برگ، پر، صدف و رنگ استفاده مي كردند. در هر قبيله و اجتماعي تمامي اعضاء سطح بدنشان را مطابق با طرح به خصوصي رنگ آميزي مي كردند تا موقعيت خاص خود را در جامعه پيرامونشان نشان دهند.

اين گونه رنگ آميزي ها را معمولاً در زمان هاي مهمي از حيات فرد يعني به هنگام آغاز دوره ي جديدي از زندگي او (تولد، بلوغ، ازدواج، مرگ) انجام مي دادند. رنگ بدن و شيوه ي خود آرايي، نشان گر هويت و تعلق هر فرد به جامعه اي خاص بود و در عين حال موقعيت او را در ميان ساير اعضا تعيين مي كرد و مبين نقش اجتماعي وي بود. رنگ ها و طريقه هاي مختلف رنگ آميزي، به افراد يك قبيله به خصوص يا قبايل ديگر، امكان مي داد تا اشخاص را از يكديگر تميز دهند و در نتيجه به مثابه مدل هاي خاص لباس (درست مانند لباس هاي متحد الشكل افراد پليس، كارمندان، پرستاران، پزشكان و در برخي از مدرسه ها و دانشكده ها و كالج ها) عمل مي كردند.

امروزه، رنگ آميزي بدن به اشكال مختلفي صورت مي گيرد. افراد از انواع رنگ هاي آرايشي (معمولاً براي صورت) استفاده مي كنند. خانم ها به منظور ايجاد تغيير در قيافه ي خود، با پر رنگ تر كردن رنگ هاي طبيعي صورت، چهره شان را مي آرايند و بازيگران به منظور ايجاد مؤثرترين و بهترين تاثير گذاري حين اجراي نقش، از رنگ هاي قوي ترين نورها بهره مي گيرند.

مصريان باستان از تركيبي آبي رنگ (كه به احتمال زياد حاصل آزمايش هايي بوده كه براي ساخت شيشه انجام ميدادند) به عنوان نمادي از حقيقت و كمال استفاده مي كردند.

اين ويژگي هاي رنگ آبي، خصوصيت نماديني بود كه بعدها در تمثال مريم عذرا نيز ظهور كرد.

در هندوستان عروسك هاي هندو به مدت 6 روز قبل از مراسم ازدواج،‌ لباس كهنه زرد رنگي بر تن مي كنند تا ارواح پليد را از خود برانند. در مراسم ازدواج نيز عروسك و كاهني كه عقد را جاري مي سازد، هر دو لباس هايي به رنگ زرد مي پوشند، در حالي كه در چين دختري كه قرار است ازدواج كند لباسي قرمز رنگ در بر مي كند، چرا كه قرمز براي چيني ها نماد زندگي تازه و آينده اي خوب و شاد است. سفيد براي پاراتنون هاي يوناني (به معناي «باكرگي» و پيكره آتنا اصلي ترين رنگ به شمار مي رفته، و هنوز هم رنگي است كه اكثر عروس هاي غربي بر تن مي كنند (همارد و دوروتي، 1378). ارغواني، مقدس ترين رنگ نزد يونانيان و روميان بوده است. اين رنگ را از نوعي صدف حلزوني تهيه و براي آراستن خدايان و امپراطوران ذخيره مي كردند.

چيني ها از دير باز نقاشاني ورزيده و كار آموز بودند. چنين ثبت شده است كه امپراطوري از سلسله ي «هان» در 80 سال قبل از ميلاد مسيح مجموعا اي از نقاشي هايي را كه گفته مي شود از زيبايي رنگين و با عظمتي برخوردار بودند، در انبارهايي نگهداري مي كردند كه امروزه به آنها موزه مي گويند.

در عصر تانك، در سال هاي 1618-1907 پس از ميلاد مسيح نقاشي هاي ديواري و لوحه هاي نقاشي كه با قدرت رنگ آميزي شده بودند، ترسيم گرديده است. همان زمان سراميك هاي جديدي با رنگ هاي زرد، قرمز، سبز و آبي ساخته شده و در سلسله ي «سونگ» ذوق و سليقه ي افراد در زمينه ي يرنگ به نحوي خارق العاده پرورده شد، رنگ هاي تصويري تنوع بيشتري يافت و جنبه ي واقع گرائي آن نيز افزايش يافت. سراميك ها با لعاب هاي فراوان جديدي به رنگ هايي نظير سبز بيدي و مهتابي كه از بي مانندي برخوردار بودند، آراسته شدند.

در ضمن اين مطالب چكيده اي از كتاب اصول و مباني رنگ شناسي در معماري و شهرسازي است كه بر اساس مباحث رنگ ايتن مي باشد. منتظر ادامه ي بحث باشيد.

آماده ارائه خدمات به شما هموطن عزیز در اسرع وقت

تماس با ما : 7680354 - 0912 * بابك قلی پور